Aylardan Eylül,
Mevsimlerden güz,
Rıhtım,kıyılar,martılar ve birde deniz feneri yalnız…
Şimdi,
Deniz mevsimi bitti burada,
Göçmen kuşlar gibi gitti insanlar,
Bir sessizlik çöktü,
Her taraf mahzun…
Yazla gittin bir tanem
Artık sen yoksun…
Kumsal küskün,
buseler vermiyor denize…
oynaşmıyor,
kıyıların yosun tutmuş taşlarıyla,
kahpe dalgalar,
ağaçlar soyunmuş,
çırıl çıplak bakarken gök yüzüne…
tek tük,yaşanmış günler gibi,
özlem duyacağız güneşe…
daha dün izlemiştik,
güneşin denizi öpüşünü,rıhtımda…
Denizin,mehtapla fısıldaştığını,
Dalgaların,oynaştığını kıyılarla…
Tıpkı hiç yaşanmamış gibi bu mevsim,
Ne dökülen yapraklar,ne deniz feneri,
Ne kıyılarda ufalanan dalgalar,İnanmıyor,
Yoksa bu mevsim yaşanmadı mı?
Öyleyse niye ardından içim kanıyor
23 Eylül 1994 Urla/İskele
Fatma MüjganKayıt Tarihi : 16.8.2007 11:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ne dökülen yapraklar,ne deniz feneri,
Ne kıyılarda ufalanan dalgalar,İnanmıyor,
Yoksa bu mevsim yaşanmadı mı?
Öyleyse niye ardından içim kanıyor
ilhamınız kadim ola...
Oktay Çöteli-Elazığ
Ne dökülen yapraklar,ne deniz feneri,
Ne kıyılarda ufalanan dalgalar,İnanmıyor,
Yoksa bu mevsim yaşanmadı mı?
Öyleyse niye ardından içim kanıyor
şiiri kalbinden yakalamışsınız. yüreğinize sağlık. tam puan
TÜM YORUMLAR (7)