Bitkinim şimdi uzak diyarlarda sensiz,
Her gece sen gibi, bir hayal gibi,
Doğrulup oturmuşum yorgansız döşeksiz,
Bir garip ayyaş gibi, avare gibi!
Durduk yere ağlar olmuş gözlerim
Geçemiyorum o korkuyla karşımdaki sokaktan
Kim bilir kaç hatıra takılacak peşime
Evlerin camları göz kırparken uzaktan
Tut elimden çek götür aşkının ülkesine
Ben gitmek istedikçe, bir odadan diğerine
Seni görüm seni sevdim, yalvarırdım kal diye
Dilim tutulurda yâr, diyemem ki gitme
Bir baktın, bir güldün, alıştırdın kendine
Dilim tutulur yâr diyemem ki gitme!
Gideceğin yer yaban el, senin yurdun oralar
- Önce bir kare fotoğrafla başlayacak her şey -
Bana ilham veren tüm niteliklerinin dışında
Saçlarından öte
Gülüşünden ziyade
Elini perçeminle birleştirdiğin ana duyduğum o kıskançlık
Sen denizin kızısın,
Bense kumsalların çocuğu.
Siyah saçlarında kara bir fırtına
Bense bir tekneyim karaya vuran, kıyılarında...
Sen denizin kızısın,
Ben hiç kimseyi kaybetmekten korkmadım,
Seni kaybetmeyi korktuğum kadar,
Ve ben kimse için ağlamadım,
Sana ağladığım kadar...
Ben hiç bu kadar durulmadım,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!