Aykırının Nefesi Şiiri - Onur Ay

Aslında çok aykırıyız, ama arada ruhumuza dinletebiliyoruz düşlerimizi. Beynimizi buna kapamışız yoksunlukla .Yoksa yazardım: “Akıl penceresinden sıkılmış ruhların çaresizliğiyle övünen bedenimize, ay ışığı vurana kadar ‘Aşığım!’ diye korkusuzca nida atan o şarapçının, göz bebeklerini hapsederdim.” Biz, susmanın bile yankılandığı bir geceye şarkı söyleyenleriz. Aklı susturup ruhu konuşturanlardanız ve belki bu yüzden, en kırık suskunluğumuzdan doğan sessizliği bile alkış sayarız