rüzgarlar esiyor bahçemin kanatlarına
tül tül üşüyorum sobamın kenarında
ve nedensiz olup düşüyorum nehir kenarlarına
kırık eller kolsuz gövdeler içinde
şaşkınlık nedir bilmiyorum
Özledim seni
Özlemin adını unutarak ilk sevmiştim seni
Sanki hiç beklemeyecektim yollarını
Sanki her gün gelecektin
Hiç beklemeyecektim köşelerde
Korkum
Sensizliğe gözümü açmaktı bir alacakaranlık ta
Çıldırmış duyguların softa yalnızlığına düşmekti
Kara bir haberin gelmesini bekleyiş gibi
Çıldıran duygularıma matem tutmaktı
Korkum
Neredesin ey acı ülken neresi
Beni benden aldın kime yar ettin
Sahipsiz leşleri, birde yıkılan düşleri
Ne oldu ki yuvama mezar eyledin
Bende gülmek için çıkmıştım aşk yoluna
İnsan sevdiğini de bırakırmış
Karlar altında masum bir çiçek
Kan ağlıyor gürültülü sokaklarda
Bir kangrenin tenceresinde
Vurup ta çıkmakmış en kolayı ya
Birileri yürüyor tak tak duyuluyor sesler
Bu ne ifrittir kanlar içinde bu ne cevher
Bir bir yoruluyorum kalelerimde
Yabancı oluyorum bahçesiz evlerimde
Gözlerine dalıyordum hatırlıyor musun
Ah yüreğim
Matem evinin yoksul çocuğu
Yüreğim
Sessiz çığlıkların korkunç uğultusu
Bin savaş verdik bin kan içinde kenan
Ararsın bil ki ararsın
Önce sarılan kollarda bir boşluk olur
İçini doldurmaz bir kişi
Var sanırsın bir ömür boyu
Bir ömür boyu yok olur
Aynı yatakta ömür çürüttüğün
Küsen aynalar
Ebediyeten çirkinliği yüzüne bulaştıranlar
Yüzü koyun yolları arşınlayıp
Ülke ülke kendimi aratan aynalar
Güzel kızlar kendini buldu, ruhunu kaybetti
Bişeyler yap baba, ama büyümeyeyim
Ne olursun tut kolumdan at beni zindanlara
Kır kolumu kanadımı kes boynumu kurban olayım
Verme yılların eline bunca çileyi çekmeyeyim
İnsan olmak istemiyorum, değiş bir kuş ile beni
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!