AYDINLAR.
Siz; karanlık gecelerin göğünde parlayan yıldızlar….
Karanlıkta, ayrı –ayrı nasılda parlıyorsunuz.
Kendi başınıza varlığınızı göstermeye çalışıyorsunuz.
Güya! ! ! . Dünyaya ışı salıp kendinizce aydınlatıyorsunuz.
Zaman geçiyor, dünya dönüyor.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
O gece karanlığı!
Dünyayı aydınlattığını sanan yıldız kümelerinin,
Hüküm sürmelerine zemin hazırlıyor….
Bazen aydınlık karanlıkta bırakır bir çok şeyi.. Örneğin; hiç gündüz uçan yarasa gördünmü sen?..
Bazen zifir karanlıklar aydınlatır gündüzlerin göstermeye güç yetiremediklerini.. Yoksa yıldızları ve kainatın azametini nasıl görürdü insan?..
yüreğinize sağlık..
dilerim aydinlarimiz aydinliklar sacar!....
şiir, biraz da kulağa hitab etmeli...
daha müziksel olabilirdi...
mahmut gider diyarbakır
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta