Aydın Tutçalı Şiirleri - Şair Aydın Tutçalı

bu acıyı "yaradan" sandım
oysa yaradanın suçu yokmuş

ateşi sevdiğini söylüyormuşsun
buna inanmıyorum
yanacağını bile bile
beni sevmeyi düşünür mü insan

ben bir türküyü
baştan sona
ağlamadan söylüyorsam eğer
biliyorum ki
uzaklarda değil
buralardasın

ellerim soğuk
yüzüm buz kesiği
üşüyorum bir odada
gel bekliyorum
gel haydi
gözünü sevdiğim

nasıl canım kaynadı
bir bilsen nasıl
yürüyüşüne gülüşüne
gelişine gidişine
bir bilsen
nasıl canım kaynadı

kaldır başını
bak cama çocuk
senin için çizilmiş
bir umut vardır belki dışarıda

mektuplara çizilen
çocuk eli kadar
yerin kalmadı artık bende

şıp şıp damlar
dolardı içi
kenarı kırık
kırmızı leğenimizin

arabalar gelir geçer
bitmek usanmak bilmeden
gözüm dalar
içim geçer
güneş doğar
umudum kesilir

neden ben yokum
bu masum karede
yetişemedim mi
yoksa sığmadım mı aranıza
söyle hadi
söyle