Dostum! ...
Düşündüm,
Taşındım
Ve çok zor da olsa
Bir karara vardım.
Darağacında soğumamışken daha ölü bedeni
Darmadağanık saçları arasından,
ılık bir sabah rüzgarı yalar geçer yüzünü.
Geriye sadece;
Zamansız yitirilmiş bir ömürden başka
Dul bir kadın ve yetimleri değil
Her defasında;
üstü örtülü bilinmezlerle
Hayat sınar geçerken onları
Gizini yüreklerinde
Yüzlerce yıldır sakladıkları hüznün imgeleri
Geceden bir sis düşmekte şehrin üzerine
Ayı arkasına almış
Mart sonunda geç bir vakit,
Oturmuşum penceremde sigaramı tellendiriyorum
Oldukça da sıkıntılı içim.
Bir kalem var ki;
Öyle işte
Ne diyeyim yani,
Hiç hesap kitapsız
Paket atıp duruyor.
Günün yüzüne,
Gecenin içine
Ve hayatın kendisine
Bir kez daha dokunmalı.
Düş e,
Satır aralarına saklı zamanın koynuna
Ayın şavkı düşerken akşamları
Har ateşler altındadır bedenim.
Ve ben! ...
Her düşündüğümde seni,
İlk yazın toprağı kokarsın.
Daha akşamdan sancılıydı
Ve belliydi
Ikındı,
Sıkındı
Zor da olsa
Yeni bir günü
Yıldızları sağabilirmisiniz?
Yağdırabilirmisiniz yağmuru?
Bulutlar olmazsa.
Güneşi;
Sıvıyabilirmisiniz balçıkla?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!