Senin kahvenin hatrı bir ömre denk sevgilim.
Kahpece esen rüzgâr
Perçemlerine değer,
Pek kıskanırım...
Karanfiline içim gider,
Güzel yüzlü, hilâl suratlı
Güneş oldum da batıyorum.
Mehtap yüzünü görmek için
İtinayla günleri sayıyorum.
Güneş; Ay’a tutuldu, sevdalı
Bazı insanlar anlamlar yükler mevsimlere;
İlkbahar yeni bir başlangıcın ilanı,
Sonbahar karamsarlık.
Kışınsa beyaz örtüsüne kavuşur yeryüzü.
Kış mevsimini şöyle hatırlarım:
Keyif alacak çok şey var hayatta;
Denize bakmak mesela.
Bulutlar keza
Dolaşmak tarlada, çiçekler arasında.
Umutsuzluğa sakın kapılma,
Yağmurun verdiği karamsarlık sonrası
Çıkacak gökkuşağını bekledim.
Tıpkı seni beklediğim gibi
Pencere köşelerinde.
Biliyordum çünkü
Kuşlar evimden, yüreğimden uçmuş;
Mutlular, yeni bir yavruları olmuş.
İnsan özünü kaybeder bir gün
Nefret ettiğine benzer.
Kırık ayna parçaları batmış elime.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!