Ayaklarımın Üzerindeyim Şiiri - Aygül Zade

Tutmadı kimse elimden, olsun dedim,
Kendime yeterim, ben buyum dedim.
Yıkıldım mı? Elbet…
Ama yerin dibinden bile
Topuklarımda umutla doğruldum dedim.

Gözyaşımı kimseye borç yazmadım,
Geceleri tek başıma yıldızlarla konuştum.
Ne kurban oldum ne cellat,
Sadece kadın oldum…
Eksik değil, fazla değil, tam da gerektiğim kadar.

Bir sözle eğilmem, bir bakışla susmam,
Ben ne isem, onunla yürürüm hayatta.
Ayağımda taş varsa da çıkarırım,
Ama yürümekten hiç vazgeçmem asla!

Kahve gibi sert oldum bazen,
Ama en çok kendi içimi ısıttım.
Kırıldıysam da süpürmedim kalbimi,
Parçalarıyla mozaik yaptım kendime,
Her adımım bir direniş, her suskunluğum zafer!

Ayaklarımın üstünde dimdik duruyorum,
Rüzgâr esse de eğilmem,
Gölge aramam, ışığım içimde…
Bir kadın neyle sınanırsa sınansın,
Yine de kendiyle var olur,
Ve kendiyle büyür bu hayatta.
AYGÜLZADE ✍🏻