Ayakkabısız Ayak Şiiri - Heidi Korkmaz

Alfabesiz insan olduğunu duydun mu sen hiç?

Peki...
Ayakkabısız ayak,
Dilsiz ağız,
Ekmeksiz diş,
Susuz dudak?

Ah, yapma böyle, n’olur!
Kafanı sallayacağına;
Azıcık sesini duyur bana...

Yalvarırım, gel benimle!
Gel, bir baladın ağrısını tanıştırayım kulaklarına:
Dokunsun ses tellerine hafiften,
Dirilsin,
Cilvelensin...

Madem olmaz, diyorsun;
Gözlerini anlat hiç değilse!
Islaklığın verdiği hissi anlat,
Işığına ç/ekilen karanlığın sebebini bir de...

Ya, öyle mi?
Demek, çok seviyorsun mezarlığını!

Görüyorum ki, ellerin var, sapasağlam.
Çıkar cebinden; korkma!
Senindir onlar.

Aman tanrım, nasıl da beyaz ellerin...

Peki peki, söz;
Artık susacağım:

Ama... sarılmadan olmaz:
Sarılayım ki,
Kanın dolaşsın biraz.

H. Korkmaz
Mayıs 2025 Sthlm