Aya Bakalım - 3 Şiiri - Züleyha Aktaş

AYA BAKALIM 3 🌙

Gökyüzü hâlâ sessiz, yıldızlar usulca bakıyor;
adımlarımız boş sokaklarda yankılanıyor.
Her taş, her köşe bir hatıra gibi;
her nefes, senin adını fısıldıyor içime.

Ay, ağır ve durgun, bizim bekleyişimize tanık;
kırılmış ışıklarıyla göğe uzanıyor.
Ne geçmişi yargılar, ne geleceği sorar;
sadece bizi izler, sessizce bekler.

Kalbim hâlâ kıyamda, ay ışığında;
ayet ayet adını anıyor, her zerremle bağlı.
Sen yavaşça uzaklaşırken,
ben hâlâ aynı yerde, aynı geceye bakıyorum.

Tenin tenime değmeden akıyor zaman,
ama kalbim hep seninle;
gölgen içimde eriyor,
her adım bir ezgiye dönüşüyor sessizliğimizde.

Rüzgâr uğuldayarak geçiyor sokaklardan,
sana dokunamayan ellerimle fısıldıyor adını.
Ama kalbim biliyor:
bu gece yalnızca biz varız — ay ve biz.

Yanağına düşen serinlikte umut,
göğsümde çarpan bir dua gibi adın.
İster gözlerinle konuş, ister sus;
yeter ki bu gece — aya bakalım.

Hiçbir şehir anlatamaz bizi tam,
hiçbir kitap yazamaz bu suskunluğu.
Seninle göğe değil sadece bu gece,
kalbimin kıyamına bakalım — olur mu?

Bir adım daha atma… durduğun yerde kal;
benim cennetim belki, belki hicranım.
Ama ne fark eder, aşk buradaysa eğer:
aya bakalım, susalım, ve tamamlanalım.

Ay yukarıda, gözlerin gibi parlak;
bizi izliyor, ama anlamını söylemeden.
Belki bizden önce bakmıştı biri,
aynı yalnızlık, aynı bekleyiş…

Geceyi çek göğsünden,
adımların sessizliğe çarpıyor;
her taş, her köşe bir hafif hatıra;
her nefes, her sessizlik bizim hikâyemizi söylüyor.

Sen yavaş yavaş uzaklaşıyorsun,
ama kalbim seninle gidiyor.
Sokaklar, duvarlar, rüzgâr
her şey senin adını fısıldıyor;
ve ben hâlâ aya, hâlâ göğe bakıyorum.

Ay yukarıda, biz hâlâ burada;
hiçbir şey konuşmadan, sadece bakıyoruz.
Geçmişin yükü, geleceğin belirsizliği
hiçbir şey değiştirmiyor.
Bu gece, tüm sessizliğimizle — tamamlanıyoruz.

✍️🏻Nûrferah Züleyha Aktaş
Tarih: 04.09.2025
Saat: 22:20