Gün, mor bir hüzünle boğulurken denizin koynunda
Ufuk, bakır bir hançer gibi sessizce göğsüme saplanır
Beklemek; paslı bir çan sesi, gecenin ıssızlığında çalar
Gözlerin, ay ışığında eriyen kar gibi benden uzak
Ve ben, çürüyen bir yaprak sabrıyla hâlâ seni bekliyorum.
Cihangirin SessizliğiKayıt Tarihi : 14.8.2025 16:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!