Ay'ın Altında Şiiri - Aşk Aşkın Şehri Ordu

Ay, göğsünün kıvrımına düştü
ve teninde yavaşça kanayan bir hançer gibi parladı.
Saçların,
karanlık bir avluda saklanan yas; ellerim,
çırpınan gizli bir geceydi.
Biz, gözlerden kaçan bir yangının
aleviydik; her öpüşte dudaklarımızın izini sürdük.
Bedenin, toprağın altındaki su gibi gizli
ama bana açıldığında çölün ortasında
coşan bir nehir oldu.
Ay, utandı bizi gördüğünde ama biz susmadık; çünkü seninle sevişmek,
ölümün bile anlamadığı bir şarkı söylemekti.
Ve sabah, çınarların altında uyuyan gölgemizi buldu ama aşkımız,
kökleri toprağın kanına karışmış
bir çığlık olarak kaldı.
Aşk