Karaydı, kapkaraydı gözlerinin rengi
Yanağında gamzesiyle meydan okurdu umarsız hayata
Ne bir kış bilirdi gözlerinin renginde ne de gece
O hep aydınlığa dönüktü
Elleri nasır tutmamıştı daha
Tutacağa da benzemiyordu
Yaptığı işin kolaylığından değil
Sevmelerinin tazeliğinden
Acılar katmer katmer boynunu bükmemişti
Ne eğilmiş ne de eğdirmişti hayata
Şimdi de dimdik duruyor avuçlarında sevdasıyla karanlığa
Bakışları umut kokuyor
Sesinde güller şakıyor
Bir kız, seviyor bütün kalbiyle
Yaşıyor
Bir kız seviyor bütün kalbiyle
Yaşıyor, yaşatıyor....
Kayıt Tarihi : 13.6.2002 13:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!