Avuçlarımda Yıldız Yok Şiiri - Ziya Bekar

Gece saat yirmi üç,
Penceremde gökyüzü — bir deniz gibi.
Yıldızlar titreşiyor uzaklarda,
Arada bir… biri düşüyor.
Ben de ellerimi yumruk yapıyorum,
Sanki tutabilirmişim gibi…

Bir şeyler düşmesin diyorum,
Bazen umut… bazen geçmiş.
Ama sonra açıyorum ellerimi,
Boş…
Ve içimden bir şeyler
Yavaşça boşluğa karışıyor.

Bazen gülmek tutuyor beni,
Kahkahalarla...
Kime, neden, niçin belli değil.
Ama bir sebebi olmalı
Karanlığın içinde böyle derin bir sessizlik varsa,
Gökyüzü bu kadar sessizse,
İçimizde fırtına dinmiş olamaz.

Belki de yıldızlar gülüyor bize uzaktan,
Ya da biz,
Kendimize gülüyoruz yıldızlara bakarken…