Sevdalıdır garip başım
Kan ağlıyor içim dışım
Zehir oldu tatlı aşım
Ben seni sevdim seveli
Mutluluktu senle düşüm
Yıllarca hasret en çare bulmadım,
Gide gele her gün arada kaldım,
Baktım olmuyor tapusunu aldım
Hasretlik yurdunda yer’im var benim..
Dünyada en ağır çalışan benim,
Aklıma düşen sensin, canı yanan hep benim
Kalbim her an seninle, işkence de bedenim
Karlı dağlarda bile, hayalinle gezenim.
-Benim bu deli gönlüm, bilmem sende ne buldu
-Gülüşün hayat verdi, gidişin sonum oldu..
Kalbime dikmiştim kocaman büstün
Nasıl anlatsam ki; Aşktan da üstün,
Ellerin sözüne inanıp küstün
Boş yere günahım alıp da gittin.
Yalan söylemedim sözüm yemindi
Beni bırakıp gittin, ne geçti ki eline
Bir kere düşmüş oldu, aşkın közü kalbime.
Yürek içten ağlıyor, gözlerimde yaşlar var
Ciğerim dağlanıyor, yanar sabaha kadar..
Hiç aklına geldi mi, ne hallere düştüğüm
İnsan hisli, duyguludur,
Bildiğin gibi boş değil.
Aşk ateşten gömlek gibidir
Soğuk geçen kış değil..
Kalbim perişandır benim,
Geleceksen gel be gülüm
Dönüşün muhteşem olsun..
Yeter ki yetmesin ölüm
Dönüşün muhteşem olsun..
Hayattan bıkmazsan eğer,
Neyini seveyim yalan dünyanın
Feleği kendine çar etmedi mi?
Ne çektiysem onun elinden çektim
Dünyayı başıma dar etmedi mi?
Tatlı bir gülüşle masumca baktı
Ben deniz kıyılarında güneşle değil,
Dağlardan esen sert rüzgârlar da yandım,
Köyümün bayırlarında yuvarlandım,
Bundandır yüzümün esmerliği..
Ben sarp yamaçlarında koyun güttüm,
İnsan sevdiğine ömrünü adar,
Sevdam yürektedir, gözlerim radar,
Sanma ki pazara, mezara kadar,
Sevmekten bıkarsam insan değilim.
Sözümün eriyim verdim bir kere,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!