Avni Temiz Şiirleri - Şair Avni Temiz

Bilmem ki ne buldu bu gönül sende
Kabahati buldum, seni sevende,
Birini sevip de taş yüreğinde
Bir acı duyarsan beni hatırla..

Yaşama küsersen terk edilişte,

Ne kadar çok gördük, seninle zulmet,
Allah’ım bizlere eylesin rahmet,
Veriyorsam eğer, ben sana zahmet,
Götür bir kenara, at gitsin beni..

Ne hayaller kurdum, vermedi hayat,

Hangi tarafa baksam, ben seni görüyorum
Ne olurdu sevdiğim sen de beni ansaydın.
Sen yoksan da resmini içimde taşıyorum
-Ben seni sever miydim masumca bakmasaydın
-Gözlerimden geçip de kalbime akmasaydın..

Yaşanmaz sanırdım ben bu dünyayı
Bilmedim senin de var olduğunu
Söndürdün dünyamda güneşi, ayı
Bilmeden gönlümde yar olduğunu..

Seninle güzelmiş bahar da, güz de

Hayat denilen bu yol, uzunca bir yarıştı,
Ben ona küsüp durdum, o benimle barıştı,
Sonra seni görünce aklım birden karıştı;
-Gözlerimden geçerek yüreğime taşındın,
-Sevda nasıl bir şey ki; Ben yandım, Sen ısındın..

Öyle kırıldı ki gönlüm
Avare gezer olmuşum,
Ağlama boş yere kalbim
Bu aşktan bezer olmuşum..

Beni delimi sandılar

Bilmem ki ben niye bu kadar sevdim,
Bu aşka karşılık bulmaktı derdim,
Ben Allah’tan bir tek seni diledim,
Sende dileseydin, olmaz mı sandın?

Baharda her ağaç, çiçek açıyor,

Kimse bulamadı aşk ilacını
Terk ettirir inan ana, bacını,
Dost olarak senin yürek acını
Dindirem diyorum, bırakmıyorsun..

Atınca sözlerle bana taşını

Ne güzel yaratmış yaradan seni
Kirpiğin üstünde kaş da güzeldir
Yıllarca gülmedim ağlattın beni
Senin için akan yaş da güzeldir

Gönlümde virandı bahçeler, bağlar

İçimden geldi dostlar dertleşelim,
Azrail gelmeden biz halleşelim,
Gelin arkadaşlar helalleşelim,
İnsanın insanda, kul hakkı vardır..

İnsanlar ecele bir adım yakın,