Avluya Vurulan Şiirler Şiiri - Haydar Güner

Sabah havalandırmasında
Gökyüzü maviliğini yitirmişti
Göğün rengini çalmışlar
Kuşların dili kesilmiş

Ve yine de bir cümle düşer betona
İsyan edercesine yüreğimizden:
“Birgün mutlaka!...”

Sigara dumanında tüten
Bir mektup kokusu var havada
Satır aralarında annem
Cümle sonlarında bir dostun eli
Harf harf ezberlediğimiz özlemler
Dudağımıza mühür
Kalbimize iz olur

Duvarda yazılı tek kelime:
“Dayan"”
Başka hiçbir kelime kalmamış
Kimi parmaklığa kazımış
Kimi aklından silememiş
Ve en çok da susarak söylemiş

Çünkü aşk bile sustuğunda
Geriye Kalan, direnmek oluyor

Yani bir adım atmaktır bazen
Volta değil de bir niyettir
Göz göze gelmekte saklıdır bazen
Yarına olan inanç

Çünkü hasret uzarsa
Adı dönüşe dönüşür
Yani beklemek değil de
Yola çıkmaktır artık

Ve her gelen, biraz daha bizden olur
Her gelen, bizi içeride biraz daha tamamlar

Biz,
Avluya vurulan şiirleriz
Şairi olmayan
Ama her dizeyi ezbere bilen
Her kelimesi mahkemede susturulan
Her noktası hücrede yankılanan
Ve virgüle gelince nefes alan

İçimizdeki kalem kırılmadı
Yazdığımız duvarlarda büyür
Her harf, bir yoldaşın ismi olur
Ve biz,
Birbirimizin dizelerinde özgürleşiriz

İşte bu yüzden
İçeride yazılır en sahici dizeler
Ve dışarıda okunur
Ayakta duranların gözyaşında

İnadına umutla
İnadına hayatta

Biz,
Avluya vurulan şiirleriz
Adımızı siz koymadınız
Ama sesimizi siz de susturamazsınız.