Dost elinde kırılan,dallarda yaprak olaydım.
Beni tutan şu ellerde,sararmadan solaydım.
Koklanan gül destesinin,dikenine konaydım.
Öfkeyle otlayan nefsimin,çimenini yolaydım.
Dost bağında kurudum,hırçın rüzgarlarımda.
Sarardıkça yandı gölgem,bastığım toprakta.
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
