Avluda sessizlik büyüyor,
bir zamanlar cıvıltılarla dolu yuvanın
şimdi yalnızca rüzgârla konuşması kaldı.
Boş avlunun köşesinde tüyler kalmış,
ince gagaların çıkardığı sesler
çoktan uzak mevsimlere karışmış.
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta