Atma Lütfen Şair Kardeş

Mübalağa kizbe kapı;
Sakın onu açma kardeş!
Yalan ile kurma yapı!
Atma lütfen şair kardeş!

El atsa da, sen hiç atma!
Vasat söze, ifrat katma!
Yalan ile yatıp kalkma!
Lütfen atma şair kardeş!

Şair misin, avcı mısın?
Yoksa bir tür tavcı mısın?
Bazılara yağcı mısın?
Atma lütfen şair kardeş!

Neşr-i şuur senin işin!
Doğru olsun her bir işin!
Müstakim mi şu gidişin?
Lütfen atma şair kardeş!

Zemmediyor Kur’an bunu!
Vahim diyor onun sonu!
Böyle iken senin konu;
Atma lütfen şair kardeş!

Abartılar aştı haddi!
Sallamanın yok saati!
Riya kokar her teati!
Lütfen atma şair kardeş!

Edep öğret kelamına!
Mukayyet ol kalemine!
Adın çıksın; el- emin’e!
Atma lütfen şair kardeş!

Kaziblerin sonu vahim!
İstisnasız yeri; Cahim!
Dinle beni canım ahi’m;
Atıp sıkmaz, Mü’min kardeş!

Her yanlışı at dilinden!
Kork kemlerin vebalinden!
Nur damlasın kaleminden!
Lütfen atma şair kardeş!

Kem kelamı koyma fem’e!
Hoş şeyleri taşı dem’e!
“Ne olacak canım? ” deme!
Atma lütfen şair kardeş!

Abdullah Toroslu
27.12.2011-İzmir