Atlılar Şiiri - İlhami Demirkoparan

Gün yeni başlıyordu
Daha kızıllığı gitmemiş sabahın ince ve berrak ışıkları
Atlıları yeni bir güne hazırlıyordu
Atlılar kuşanmıştı
Zaman, mekan, tabiat başlayacak yeni bir vakte ayarlanmıştı
Atlılar kuşanmıştı
İçlerindeki umut
Bilenmiş bir kılıç gibi keskin ve kararlıydı

Güneş o gün en güzel giysisini giymişti
Güzel görünmek için umut erlerine
Gerektiğinde ateş gibi düşecekti
İntikam almak için şehrin gökdelenlerine

Atlılara şaha kalktı
Atlar kanatlandılar
Seğirtip şehre doğru
Günlerce yol aldılar

Atlılardan birisi şehir göründü dedi
Şehir görünüyordu
Atlılar büyüyordu yaklaştıkça
Şehir küçülüyordu
Şehir halkı habersiz eğleniyordu

Gelenleri yalnız çocuklar duydu
Çünkü onlar günahsızdı
Birde kuşlar gördüler gelenleri
Uyandırdılar şehrin kuytularında haber bekleyenleri

Atlılar girdiler şehre
Ürkek bakışları arasında beton yığınlarının
Kırdılar asfaltları, betonları, elle yapma ne varsa onları
Cennetten bir gül bırakarak yerine
Geçip gittiler
Ulaşmak için yeni şehirlere
Yeni yerlere