Atiye Danış Şiirleri - Şair Atiye Danış

Bir millet mücadelesiydi O,
Bir Toprak kavgasıydı O,
Bizim dedelerimiz
Bizim ninelerimiz
Bizim Askerimiz di savaşan.

Ne kadınlardı onlar
Erleriyle
Omuz, omuza
Savaştılar.

Palan dökenleri aştılar

Muhtar Emmi...
Sen iyisi mi
Meraklanma şehre

Hani
Haber et dedin de

Çekilesi imkansız
Bu acılarımdan kurtulmam lazım
Acılarıma
Bir mahzen bulupta kilitlemem lazım
Nasıl bilemiyorum
Her yolu deniyorum olmuyor

Yıldızlar sönmüştü O akşam
Ne gülen ne ağlayan
Ay bile hiç yoktu ortalarda
Ürkütücü bir karanlık vardı
Bu sana göklerden bir vedaydı
Yıldızlar sönmüştü O akşam

Ben hayalinle de yaşarım
Sen gibi hayaline de alışırım
Dizlerimde uyutur...
Saçlarını okşarım....
Sen üzülme.Ben kendimi avuturum.
Gecenin haylaz saatleri

Değirmencinin hikayesi gelir aklıma
Biraz toprak, ot ve orak
Susuz geçer ekinler
Evde aç, evde yoksul bebeler

Gün gelir, çilesiyle yaşlanır

Sen
Gemine alâ bir kaptan bulursun
Sözden özden zerafetten
Dem vurur her bir denize
Yıldıramaz
Ne bora ne alabora

Cennetin benim için kurulduğunu söylüyorlar
Cehennemden bir daha çıkamayacağımı
Bu cazgır alevlerin peşimi hiç bırakmayacağını
Ve Cenneti uzaktan bile göremeyeceğimi bilmiyorlar.
Cennetin benim için kurulduğunu söylüyorlar
Bunca yükü hangi küfelerle taşıdığımı sorguluyorlar

Git.....
Ben yarama tuz basar dağlarım
Git....
Ben gönlüme taş basar ağlarım
Git.....
Ola ki...alevler sarar bedenimi,görme...