Âti'nin Şanlı Yiğitlerine

Geçmezki geceler ışıksız fersiz ruhumda
Bir sevda ağlar derinden sessizce
Gül devrine özlem duyar efsunlu mazi
Çok fidanlar kırıldı bahçivan üzgün bedihi
Güller yetiştiriyor yine de
Ümit ve sevgiyle âti'ye
Ne gam ne keder değilmi ki İlahi meltem esmekte
Her yanda bir uyanış muştusu
Her dalda ayrı bir bülbül ötmekte
Her nağme bir vuslat şarkısı o sevgiliye
Kara bulutlar sarsada eyyamı
Kimse dinlememekte o baykuşun nefrin sesini
Doğmakta olan şafak aydınlığının akisleri vuruyor Ati'nin şanlı mahzun yiğitlerinin yüzüne.