Ateşteki Gül Şiiri - Saffet Çakır

Mücadelesi bu, ateşle gülün
İbrahim’in kızı oluver gitsin.
Uzaktan gelir feryadı bülbülün
Buğulu camları siliver gitsin.

Bu aklımı yüreğinde düşürdüm
Yüreğimi ateşinde pişirdim.
Saki misali sana su taşırdım,
Sen de bu ateşe dalıver gitsin.

Ey dağlardan kopan ateşte gülüm
Seninle birlikte ödüldür ölüm
Dizinde yanarken savrulsa külüm
İstersen bir taşa çalıver gitsin.

Gül ağırdır, yüce dağlardan derler
Sen sevda diyarından ver bir haber
Kadehinde zehir ile beraber
Dudağından düşen balı ver gitsin.

Sükutun nabzında özlem tütende
Gel yârim hüküm sür gönül ülkemde
Saplan yüreğime, yeşer bahçemde
Kalbimin sultanı kalıver gitsin

Bir çeşme başında bozdun fendimi
Asi mavi gibi yıktın bendimi
Saçının teline astım kendimi
Alttan iskemleyi alıver gitsin.

Sevdamın yadında sevgim ilesin
Gelip akan göz yaşımı silesin
Gönül ülkende mahkumum bilesin
Azad eyle beni, salıver gitsin.

Aradan geçen yılları sayarsan
Solgun resmimi kenara koyarsan
Bir gün elbet öldüğümü duyarsan
Gelip cenazemi kılıver gitsin.