Ateşin Celladı Şiiri - Ufuk Nazım

Dumana ne yakisir bilemedim
Oyle cirilciplak ciktim sokaga...
Gelecegin agili korlarindan yilip
Gecmisin kullerine kardim omrumu...
Sen gercekmiydin ey ask!
Pesinden omur yollarini astim
Ama seni buldugumda ben karardim...
Misali yillarin eskittigi komur damarlari gibi
Beni kim cikaracak simdi
Yalnizligin bagrindan
Kim verecekde atesi isitacak
Askla kurulu yoksul ocaklari
Sana soyliyeceklerimi ben degil
Benden dirilecek yalimlar soyliyecek
Grinin icine yayilan
Ask alevlerinin elbet bir derdi var
Sonene kadar yeniden dirilecek
Bizim gencligimizin
Olumsuzluk atesleri...