İçini yakan sana acı veren o ateş,
Kalbini parçalara acımadan ayıran o ateş,
Etini küllere çeviren ve toprağa karıştıran o ateş,
Bağlandığını dokunuşuyla yok eden o; Ateş...
Sen yaşadın mı hiç o duyguyu
Yandığını düşünmek bile ürkünç gelir ya insana
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Hep gönüllerin ulaşılmazlarında açar sevdanın eşsiz gülleri. Bir ceylan su içmeye iner geceleri sığ sulara. Unutulmuş sanılanlara sarılır yürekler. Korlar ateş alır ansızın, kelimelerin acı turunçları boy verir şiirlerde.
Tebrikler...
Yakan da o.... Söndüren de... Ateş... Yüreğine sağlık Gönül hanım... Tebrikler...
Sevgili Gönül hanım;
Karartır ateşiyle kömüre çevirir içini
Aydınlık ve karanlık iç içedir hep
Önce ateş sonra kül, önce ateş sonra kül
Önce ateş,
Sonra kül.
Önce
ateş
Sonra
kül..........
Yazan yüregi ve kalemi kutluyorum.Mutluluk yüreginizden tebessüm yüzünüzden asla eksik olmasın..Saygı ve kalbi muhabbetlerimle...Sezai Binici/umut_adam/Erzurum
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta