Ateşi Közünle Yak Şiiri - Gürcan Bekler

yeminliyiz küf tutmuş aşkın zillerini
yeryüzünde tekrar çaldırmaya
ve yeminliyiz gülen yüzleri maviyle
buluşturmaya

karanlıktan sıvışırken aydınlığa
takvim intihar eylemlerine meyletti
kaç zaman hüsranla geçti
mavi gökyüzünde bir yıldız seyirdi

seyrederken küskün gözlerle hayatı
kimi ağladı semayı araladı
kimi cehennemi yanına aldı
ve gözleri ateş dağladı

savaşın ateşini yaktılar
barışı alnından vurdular
aydınlığa meyletmiş çiçekler
başka topraklara göç ettiler

özümüz özümüzden ayrılalı
hayli zaman oldu
gözler biçimsiz bakarken hayata
içimizden kaç kişi yok oldu

hüzünleri bırakırken duru suya
birikenler çamurdan derya oldu
sevmekse dünyayı kusurumuz
sevmekse gözlerde başlayan sevdamız
varsın dirilsin, aşktan yana kaderimiz

biliyoruz ki karanlığın bağrında hep
söylenenler
yorgun bir pişmanlığı anmış bütün diller.
Ve kendini arayanın yolu maviye giden bir yolmuş

barışı şimdi közünle yak
yak ki !
asasınla hükmetsin Musa
yıkılsın Firavun'dan kalanlar
Bestami'ler,Hacı Bektaşi Veli'ler
Kopup bağrında açan gülden desteler
Mevlanalar,Şemsi Tebriz'ler
dağılsınlar  dünyaya her biri 
aşktan yanan mavi düşleri
meleğin öptüğü yerden kaldırsınlar