Atatürk Destanı Şiiri - Saime Tavaslı

Bir çocuk doğdu.
Adı Mustafa kondu.
Okumayı çok severdi.
Aldığı terbiye ile de
Çabuk kemale erdi.
Bundan ona, Kemal dendi.

Karanlık günlerdi.
Vatan işgal edilmiş,
Vatandaş perişandı.
İlk yapılması gereken:
Vatanı kurtarmaktı.

Baktı padişah basiretsiz.
Kimse bir şey demiyor, sessiz.
Durumdan vazife çıkardı.
Öne atıldı, haykırdı!
Türk’ün, özünü uyandırdı.

Özgürlük, Türk’ün en büyük aşkıdır.
Vatanına ölesiye sevdalıdır
Padişahtan umudunu kesince
Kendi idareyi aldı eline.
Verdi komutayı, Mustafa Kemal’e.

Mustafa Kemâl çok büyük önder.
Kendinden bilir: Türk neler yapar!
Yenilmez bir ordu kurdu hiç yoktan.
Destanlar yazdırdı yeni baştan.
Millet, kurtuldu yok olmaktan.

Atılımlar yaptı ondan daha büyük.
Geri kalmasın diye, bu kahraman Türk.
Cumhuriyeti kurdu, devrimler yaptı.
Halkına onurlu payeler taktı.
Ufku açılan Türkiye, çok ilerledi böylece.

Yaşıyorsak bugün çağdaş ve bağımsız.
Kesilmediyse kahraman Türk soyumuz.
Biliyoruz bunu ona, borçluyuz.
Onun için kalbimizde yeri çok büyük.
Bu yüzden soyadı: Atatürk.

Koyduğu ilkelerle yurdum ilerliyor.
Onu, örnek alan büyük işler yapıyor.
Düşman bu yüzden ona halâ kin güdüyor.
Bu yüzden ona kara çalmak istiyor.
Ne yapsa boşuna Atatürk büyüyor.