Ata ya Mektup

Öyle çok ihanetler ettik,
Öyle çok unuttuk ki;
Sen ne dediysen,
Biz tersini anladık.

Bir kısmımız sustu,
Bir kısmımız “Banane” dedi.

Yoluna baş koyanlar
Ya vuruldu,
Ya asıldı.

“Adalet mülkün temeli” dedin,
Adalet parayı verenin oldu.

Sen ne ilke koyduysan,
Biz tersini yaptık.

Kadınlara hak verdin,
Biz çarşafa büründük.

Gençlere değer verdin,
Biz idamları öngördük.

Kimisini horladık,
Kimisini de astık.

Yetmedi;
Bölünmez bütünlük ilkesine bile bile kıyar olduk.
Doğrudan bölemedik.

Sen savaşta kanla kazandın,
Şehitlerle gazilerle yan yanaydın.

Biz oturduğumuz yerden
Parçalayıp sattık,
Satanlara seyre daldık, dur demedik.

Adına kılıf diktik,
“Gelişiyoruz” dedik.

Sen tam bağımsızlık dedin, direndin,
Biz bugün ABD’ye bağımlı olmak için
Neredeyse dilenir olduk.

Öyle çok özleniyorsun,
Öyle çok bekleniyorsun ki...

“Sahip olduğunuz kudret,
Damarlarınızdaki asil kanda mevcuttur” dedin.

Damarlarımızdaki kanımız
Dirhem dirhem döküldü.

Biz hala utanmadan
“Sen yeniden gel” der olduk.

Hani diyorum ki,
Gelsen yeniden,
Utanır, sıkılır, ölürüm kahrımdan.
Ölürüm de bakamam yüzüne.

Ya nerede benim hayallerim?
Emanetim dediğinde,
İşte o an,
Yer yarılmalı ki düşmeliyim içine.

Nasıl derim, dilim döner de,
“Sattık her şeyi” diye.
Utanır da bakamam,
Bakamam deniz mavisi gözlerine.

Ülkem satılırken ben sustum,
Suçum susmaktı diye.

Her sözünün tersine yürür olduk.

Sana hasret gönlümüz,
On Kasımlar’da kan ağlar gözümüz.

Ağlamak yerine gel de,
Direnmeyi öğret yeniden milletine.

Bir umut ol izinde yürüyenlere.
Yeniden kavuşsun özgürlüğüne ülkem,
Deniz mavisine kavuşsun yeniden.

Ozan Firari/Zöhre Eylem YILDIRIM/11/11/2008/İzmir