tek cografyası vardır rüzgârın
at. Bir çocuğun diline verip yelesini
bana inanır. Ölüme oynayan bir bıçağı
kendi kalbine batırıp. Lekelenmiş yerinden
bir şehri arındırır. Rüzgârın hızıdır at.
Denizle kum arasından seyredilen o doru resim
duvarda sıkıştırılmış an. Koynumuzda unutulan.
Artık demir almak günü gelmişse zamandan,
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.
Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol.
Devamını Oku
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.
Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta