Utanıyorum
Sen yokken yazdığım şiirlerden
Utanıyorum
Sana benzeyen gölgelerin
İzlerinden utanıyorum
Her daim seni ararken
Yağmur
çisil çisil yağan her yağmurda
yeniden doğarım bilirmisin
bana yaşadığımın hissini verir
toprağa vuran damlaların raks ettiği
etrafa yaydığı toprak kokusu
Sonsuzlukta bir cennetim var...
Seni götürmek istediğim...
Bilmediğin, bilemediğin, görmediğin; Buralara sığdıramadığım bir "sen" var.
Dünyalık sevecek kadar değil ki sevgim, Yalan değildi. Kaldıramazdın, vaktinden önce gelseydin. Bedeli çok ağır, biliyorum... Ödüyoruz ikimiz de.
Beklemiyorum artık birşeyleri
Gerçeği yok biliyorum
Dinliyorum kendimi gürültü ve sessizlikte
Anlıyorum ki ıssızzım
Rabbim den daha çok derin seven yok beni
İnaniyorum
Susmayı hiç bukadar sevmemiş idim
Şu sıralar
Dünya dönüyor iken
Yaşam akıyorken
Herkes nefes alıyor çaba sarf ediyorken
Yeni yeniden
Rabbime sözüm var
Beyaz kalacağıma dair
Yanıp kavrulsamda
Bekleyeceğime seni tanımadan sevmeye
Bir çiçek gibi sadece sana mis kokmaya
Hazır olduğunda açılacak bana gelen kapılar
Koşasım var yanına yapamıyorum
Rabbim adına sevmişken
Hiç olucak iş mi
Dünyayı yenilirken seni incitmek
Bir damla göz yaşının yere düşmesi incitir benide
Sen dahada büyüyerek benle
Yıllardır soramadım sana, var mı
Biri o güzel yüreğinde?
Bir ben var,
Gülüşünde sakladığım, senin.
Sanki bir gün kıyamet kopsa,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!