Mucizelere hep inandım
Hayat olmuyor gibi davransada
Hiç yitirmedim bendeki seni
Geciktiriyormuş gibi dursada yaşam
Bilirim ki nefes alırken yazılan vaktine esirdi
Sınavımız buydu
Bak, etrafım dengim olmayanlarla sarılı.
Bir “alo” dememe bakıyor her şey.
Sana susadığım duyguların berraklığında
Sakladığım o gizemli evim,
Kimseyi konuk etmediğim...
Yıllar sürse de, bak bu bekleyişlerim.
Sevgilim kader bize körebe oyunu oynatırken
Alın yazın sandıklarının tokatlarıyla isyanlardasın belkide
Aah hayat geçiyor
Senide benide harcarken öğretiyor
Her bir göz yaşın
Sen bilmeden
Elbise
Aşk, karşındaki insana
Yakışacağını düşündüğün bir elbisedir.
Giydirir ve aynaya baktığında
Kendini görürsün.
Cam açık, saçlarımı dalgalandıran rüzgâr alıp götürüyor külleri,
ben gözyaşımda salıyorken seni.
Lütfen sus ve dinle,
son kez.
Güle güle… Seninle beraber, kim üzdüyse beni,
Karanlıktan korkarım hâlâ,
Her gece uyurken herkes.
Benim solumda yanar ışık,
Yüreğimde tutuşan bir sen gibi.
Gözümü senle açtım, senle kapatıyorum,
Uzaktan sevmelerim çok olmuştur
Sen sanıp
Renkler ile coşup sakinleştiğim
Sensizliği derin bilip
Kimsenin anlayamadığı
Bir yalnızlığı
Herkesin bir mağarası var, kim olursa olsun
Hep sahibinin nuruyla aydınlandığı...
Yaşarken mahcup olmasın ki,
Yarına nesil “ah” etmesin.
Öyle bir dünya ki, görülmeyende gizli,
Şu sıralar elim telefona uzanıyor
Ariyasım var seni
Ve öylece kalıyorum
Senden yana hiçbir iz yok
Yaşarken öldürdüler mi yine seni
Nedir bu his
Aaah kaderim
Eğer varsan nasipte
Yollarımız kesisse ve zamanı gelse
omuzunda görseler başımı
Görsünler diye değil de
Umut ümit olsun istiyorum
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!