Asparagas Şiiri - Tunahan Haksever

Ayağa kalk!
Hedefin başında gelir sendeledikçe ön duruşmalar.
İnanmalısın gelecek günlerine; sevdikçe olur ilk buluşmalar.
Tam başlayacakken karalamaya eskizleri,
Silemiyorum kalp haznemdeki eski izleri.

Şimdi çok borçlusun bana; geleceğimize bir yön, bir taslak ver.
Geçmişlerimiz çok dağınık; bana bir iplik, bir de kasnak ver.
Pıhtılaşan bedenimi gün geçtikçe yamaladılar,
Tıpkı sen gibi bahaneler arkasında, söz hançeriyle yaraladılar.

İkilemlerinden sıyrıl; aynadan zevahirine bakarsın.
Kendi yanlışlarını bilmeyip, zevk hâline uyarsın.
Duyduğun dogma ifadelere inan her bir asparagasa,
Dünya sahnesinde herkes tutulur, bir maskara varsa.

Bir fotoğraf karesinde başlıyor ilk gülüşmeler.
Çok taviz verilince başlıyor ilk sürtüşmeler.
Eğer yardım etmem gerekiyorsa, öncelikle bizi kurtar paradokstan.
Ayaklarım kuzeye dönük; üzüntülerle ayrıldık yakamozdan.

İçimden sana giden yay misalinden birkaç zevrak var,
Hayatını mahveden reçeteler ve gezdirdiğin evraklar...
Maalesef ki bırakmayacak yakanı ömür boyu evhamlar.