Asmalı Konağın Güzeli Şiiri - Seyrani Göl

Sonbahar yaklaştıkça sararıyor duygularım,
Az kaldı benim de hazana açılacak kapılarım.
Seni beklerken gül yaprakları diğer yapraklara karıştı.
Güneş soldu, karşıki dağları aştı...
Beni fark edemedin, asmalı konağın güzeli!
Sen, dinlerken ağustos böceğinin beyhude sesini,
Boynuma dolandı kalbinin anahtarının paslı zinciri.

Rüzgar, eski mektuplar gibi çevirdi zamanı,
Her sayfada silik bir hatıran kaldı yanımda.
Ne bir selam, ne de bir vedaya erdi bu suskunluk,
Sadece içimde büyüyen bir boşluk sardı anımı.

Ben sana bir sonbahar vaktinde yandım,
Yapraklar gibi kırıldım, döküldüm sessizce.
Sen belki başka bir ilkbahara hazırlarken kalbini,
Ben hâlâ seni bekliyorum göğün kızıl perdesinde.
S.GÖL