Aslında Bize Yolculuğun Şiiri - Edip Çakı

Yarın bir şehri terk etmiyorsun.en sevdiğinden de
ayrıldığını düşünme hiç.gitmek nedir aslında? ayrılık neyi
besler?
Bil ki sadece mekanlar değişiyor bir süreliğine.ve hiçbir zaman içte yaşatılan kimseler bir aynanın karşısında beliren bir düşünce gibi durmaz karşımızda.o içte kıvrandığı için sürekli bize acı mutlu huzurlu zamanlar yaşatır.sevilen varlık hiçbir zaman dışımızda büyümez.içimiz de şekillenir.o yüzden sen yarın aslında bir yolculuğa çıkmıyorsun.çıkıyorsan da bize yolculuğun…

Şimdi şunu düşün araba hareket ettiği zaman.içindeki ben senle beraber yola çıkıyor mu? mola verdiğin yerlerde oda seninle iniyor mu? yol kenarlarına bırakılan umut kırıntılarından oda kendi payına düşeni arıyor mu? ve durmadan sana sarılıyor mu düşün.aslında sen ne giden nede kalansın.yok yok sen sadece kalansın yüreğimde.gidenin kim olduğunu bilmiyorum.bende kalan bende büyüyen bende yaşayan bir şey hiçbir zaman yolculuğunu başka şeylere yapmaz.o yolculuk her zaman ikimizedir.ve bizi otogarlarda karşılayan yine biziz.yüreğimizin oturma odasında sürekli gezinen,duvardaki bir resme gülen,içimizde yaşayan o çocuk yarın sadece bir odadan diğer odaya geçiyor.ona da yolculuk denmez elbette.

Yarın bir şehri özletiyorsun bana.bir şehri ise çekilmez kılıyorsun duvarların arasında gidip gelirken.ama ben çok iyi biliyorum ki seninle yürümediğim sokak yok bu şehirde.her taşında ayrı bir hatıra kol geziyor.her çıkmaz sokakta biz varız boylu boyunca.sanma ki sen gidince çay bahçesinde tek başıma oturacağım.karşımda uçsuz bucaksız duran ovada senin suretin tazelenecektir.usta kaç çay dediği zaman 2 çay biri açık olsun diyeceğim.yine sokaklarda yürürken elim yanda duracak.çünkü ben yine elini tutuyor olacağım.gümüşçüler margazit satmayı bir süreliğine erteler diye düşünüyorum.ikinci bahar köfte ekmek çıkarmaz sen gelinceye kadar.

Şimdi düşün sen gidiyor musun yoksa kalan ben miyim? araba yola çıkarken içindeki beni tart birde.sonra yorulursan muavinden bir su iste ve içerken beni düşün birde.herşey eski tadında mı değil mi? hafif bir boynunu çevir ve bak yanında oturana.ne kadar ben kokuyor.ne kadar ben gibi bakıyor.umutla ve sabırla…
Yarın bir yolculuk değil aslında.aşkı koruyan bir büyülü ayin günü yarın.ateşler yakılacak,kokular saracak her bir yanı ve bir bulut çökecek yeryüzüne.içinden sen çıkacaksın ağız dolusu gülerek.

Yarın limanlarda demirleyen bir düş gibi kapını çaldığımda
boynuma sarılan o eşsiz insan yani eşsizim her yolculukta
kendini bölecektir.vardığı her şehirde kendinden izler bırakacaktır.ve her şehrin en yaşlı bilgesi şunu diyecektir.geride bırakılan kişi ne kadar da şanslı ve bahtiyar.yola çıkansa bir ömrün her şeye rağmenliğinin tohumlarını filizlendiriyor içinde diyeceklerdir.

Soruyorum şimdi sana.yarın gerçektende giden ve kalan için bir şey söylenebilir mi?
Yarın için tek gerçek sen yüreğimin bir odasından,başka bir odasına geçeceksin.belki mutfağa kahve pişirmeye…ve en gerçek şey yarına dair.seni daha da seven bir yürek geriye dönüp hiç bıkıp usanmadan izlediği o filmi bir daha izleyecek.evden çıkarken içinden bir dua okuyup,yatarken ikimize dair düşler eşliğinde başka duaları göğe uçuracak.ve ben o zaman yıldızlı gökyüzünde el ele tutuştuğumuzu göreceğim.
Ve şunu haykıracağım!
-Allahım iyi ki yüreğime ilham tohumlarını ekip karşıma en değerli varlığı çıkardın.sana duacıyım varlığı için ve varlığının devamı için.sen bizi koru ya rabbim.İçimde filizlenen varlığa bir ömür sarılabilme kudretini esirgeme bizden.
Amin

Şimdi bak gittiğin yolların kenarına.ne görüyorsun söyle?
Seni bu kadar seviyorken bu gidişe nasıl yolculuk diyebilirsin? giden sen misin yahut kalan ben miyim? ve sen eşsizim her şeye rağmen seni seveceğim.ve her yolculuğum sana.bir nehir gibi daima sana akacağım damla damla.sevgiyle ve de sabırla….

Karlar tozarken bekle
Ortalık ağarırken bekle
Kimseler beklemezken bekle beni

Pİ TANEME...