şizofren tanrıların mezarlığına benzeyen kentin
en işlek caddesine adım atan masum insan müsveddesi
kenar mahallenin en kızıl saçlı kadınına öykünürken
sırtında atlasın en ağır yükünü taşıyan aşksız kısraklar
cirit atıyordu,sorgulanmayı redderek umarsızca
ve kısır tanrılardan doğuyordu bir pencerenin kenarındaki
o eşsiz çiçek,hemde güneşin ışığına güvenmeyi
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta