Aşkistan Şiiri - Doğan Çeçen

Aşkistan’ın Kapısı Aralanırken

Her insanın kalbinde gizli bir ülke vardır…
Adı ne haritalarda geçer ne de atlaslarda, ama varlığı hissedilir her aşkta, her gerçek bakışta. İşte bu toprakların adı Aşkistan’dır.
Bu, ne bir ülke ne de bir masaldır.
Bu, kalbin kurduğu, gözlerin çizdiği, hislerin yönettiği bir sevda cumhuriyetidir.
Burada pasaport sorulmaz, tek gereken şey içten bir bakıştır.
Kuralları kanunla değil, sevgiyle yazılmıştır.
Ve her kelimesi yemin gibidir, bozulmaz, eğilmez, eksilmez...

“Aşkistan”, sadece sevmekle kalmayan, sevgiyi bir yaşam biçimi olarak kutsayanların vatanıdır.
Bu şiir; aşkı bir sınır değil, bir sonsuzluk olarak gören yüreklere ithafen yazılmıştır.
Kimi zaman bir sarılmanın sessizliğinde, kimi zaman bir gülümsemenin ışığında yankılanır mısraları.
Ve her kıtasında, sevmenin aslında bir yurttaşlık görevi olduğunu fısıldar kalbinize.

Şimdi hazır ol...
Çünkü bu şiir, seni kalpten kalbe giden o gizli ülkenin kapısından içeri davet ediyor.
Hoş geldin Aşkistan’a…
Burada kalmak gönül ister.

AŞKİSTAN

Madde 1: Aşkistan,
Kalbin coğrafyasında kurulmuş bir devlettir.
Sınırları gözlerle çizilir,
Kalem değil, kalp çizer haritasını.
Gümrük kapılarında sadece hisler aranır,
Pasaport gerekmez,
Bir bakış yeter giriş için.
Kurucusu aşktır,
Başkenti “Sen”,
Bayrağı ise gözlerinden her sabah doğan umutlarla dalgalanır.

Madde 2:
Pazara kadar değil, mezara kadardır aşk burada.
Sevgi seçim değil, anayasa hükmüdür.
Ayrılık burada yasaklı kelimedir,
Ve her terk edene
“Vatana ihanet” muamelesi yapılır.
Sevmenin süresi sonsuzdur,
Aşk burada zaman aşımına uğramaz.
Meclis sustuğunda bile
Kalpler konuşur.
Sözler değil, niyetler oy verir.
Sadakat anayasanın 2. fıkrasında altı çizili,
Gönül mührüyle onaylıdır.

Madde 3: Aşkın dili sevgidir.
Burada tek bir dil konuşulur: Sevgi.
Ne öfkeye çevrilebilir,
Ne gurur bir anlam bulabilir.
Burada kelimeler değil,
Bakışlar cümle kurar.
Sarılmak, resmi selamlaşmadır.
Ve gülümsemek zorunludur,
Her yeni doğan günle birlikte…
Alfabesi bakış, sözlüğü dokunuştur.
Yalan, bu topraklara hiç uğramamıştır.
Kibir göçmen bile olamamıştır.

Madde 4: Kalbin Aşkistan’ı
Bu cumhuriyetin temeli aşktır.
Yönetimi gönüllerce yapılır,
Her vatandaş bir başkasının duasına dahildir.
Ve bu cumhuriyetin nitelikleri:
Sadakat, samimiyet ve sonsuzluk ile taçlanır.

1. maddedeki sevgi cumhuriyeti,

2. maddedeki ebedîlik ilkesi,

3. maddedeki aşkın dili sevgidir hükmü,
Değiştirilemez.
Değiştirilmesi teklif dahi edilemez.
Çünkü burada aşk,
Yeminle başlar,
Ve her yemin,
Bir kalbin en mahrem köşesinde saklanır.

Bu topraklarda:
Yasası yoktur gözyaşının,
Ama mutluluğa gözyaşı serbesttir.
Ceza yalnızlıktır,
Suç sevmeden gitmektir.
İhanet sürgün sebebidir,
Ve her suçlu,
Bir gün dönüp geldiğinde
Yalnız bulur sevdiğini
Ama artık geç kalmıştır...

Aşkistan’da doğan her kalp,
Sevgiyi anayasa gibi ezberler,
Ve onunla büyür.
Sevmek burada savaşmak değil,
Barış yapmaktır.
Silah yoktur,
Ama bir gülüşle yıkılır kaleler.

Her susuş anlamlıdır,
Çünkü burada kalp konuşur, kelimeler susar.
Her ayrılık geçicidir,
Çünkü kavuşmak anayasal bir haktır.
Hiçbir sevda hüküm giymez,
Ama her yürek, aşkı savunur.

Bir çiçek açtı mı Aşkistan’da,
Tüm rüzgârlar onu alkışlar.
Bir yürek sevdi mi,
Tüm zamanlar onun için durur.
Ve “Seni seviyorum” demek,
Burada bir vize değil,
Vatandaşlık yemini olur.
Bu yemin,
Ne zamanla eksilir,
Ne ihanetle düşer.

Son Madde:
Ey gönül gezgini,
Yolu Aşkistan’dan geçen her yürek bilsin ki:
Burada sevmek,
Sadece sevmek değildir.
Burada sevmek;
Yaşamaktır,
İnşa etmektir,
Ve ölene dek kalmaktır.

Aşkistan’a hoş geldin…
Burada kalmak gönül ister.
Hazırsan,
Kalbimizde yerimiz var.

Aşkistan’dan Ayrılmaz Kalp

Artık biliyorsun…
Aşkistan, haritalarda değil, kalbinde yaşar.
Gözlerinle çizdin sınırlarını,
Bir bakışla girdin içine…
Ve şimdi, bu satırlardan ayrılırken,
Aslında o diyardan hiç çıkmıyorsun.

Çünkü Aşkistan,
Bir şiir değil sadece
Bir duruş, bir yemin, bir yaşam biçimidir.

Ayrılıklar burada sadece şiir başlığı olur,
Ve vuslat hep anayasal bir hak olarak kalır.
Eğer bir gün, kalbin sürgüne gönderilirse,
Unutma…
Aşkistan seni hep bekler,
Giriş kapısı hep açıktır
Yeter ki sevdayı terk etme.

Son dize şunu fısıldar kulağına:
“Burada sevmek yetmez,
Burada kalmak gerekir.”

Ve şimdi sorarım sana:
Aşkistan’dan hâlâ gitmek istiyor musun?