Aşkın Yolculuğu Şiiri - Dünya Yükünün Ha ...

Mi’râç Gönlüne

(Diyarı Sen Mülküne Aşkın Yolculuğu)

"Yukarı çıkmak, yükselmek"
M-R-C yazılır, Ma-Ra-Ca okunur,
Urûc der ehli, bilen bilir,
Gönülden göğe kurulan bir merdivendir bu;
Adı: Aşk.

Seni seven,
Mi’râç etmez mi gönlüne?
Ruhum, senin kalbine varmak ister,
Sevgilin olmak…
Ama bulamadım gönlünü —
Yükseklerde mi,
Yedi göğün ötesinde mi,
Bulutların üstünde mi kurulu sarayın?

Belki de cennete inşa ettiler seni,
Belki Arş-ı A’lâ’da —
Allah’ın taht katında…

Senin aşkın bir merdiven,
Bir yükseliş vesilesi;
Mi’râcım sensin,
Urûc gönlünden yukarıya çıkmak.

Yükselerek dolaşmak,
Yanmak, pişmek, arınmak…
Görünür âlemin ötesine varmak isterim,
Gönlünden geçip
Öte âlemleri görmek isterim.

Cennet midir senin mülkün?
Yoksa Cennet’in kendisi mi
Diyarı Sen dedikleri?

Gönlüne Mi’râç eden,
Kat kat yükselirmiş iç dünyanda:
Adn’den başlar yürüyüş,
Firdevs’te açar çiçek,
Naîm’de huzura erer,
Me’vâ’da sığınır,
Huld’da ebedi olur.
Dâr’ul-Mukâme’de yer bulur,
Dâr’us-Selâm’da selâmete erer,
Ve nihayet…
İlliyyûn’da —
Cennetin en yüce katında
Tam olgun âşık olur.

Orada,
İmanı sevgiyle karılmış,
Mü’min olur sevdiğine âşık olan.
Ve Mi’râç olur
En yüceye yükselmek.

Son durak:
Sidretü’l-Müntehâ —
Tenhada,
Bir tek ağaç var orada:
"Son Sedir Ağacı"
İşte orada olmak isterim,
Gönlüne en yakın noktada.

Ama gönlün kapalıysa bana,
Ve yükselememişsem Mi’râçla sana,
Bir damla olayım —
Yağmur olayım,
Dere, nehir,
Deniz olayım,
Okyanus olup sana akayım…

Sana bakmak bile
Mi’râç olmaz mı bana?
Ya da
Arşu A’lâ’dan,
Evreni yöneten büyük kudretin tahtından
Sana bakmak…
Senin gönlüne yükselmek değil midir en hakiki Mi’râç?