Aşkın Varlığı Şiiri - Kemter Abdal

Bu şiir, derin bir tasavvufi aşk ve teslimiyet temasını işliyor. Şair, varlığının sırrına derinden vakıf olduğunu ve tüm benliğinin Allah'ın nuruyla dolduğunu ifade ediyor. "Var oldum O'ndan" şeklindeki aşkın seslenişi, yaratılışın ilahi kaynaktan geldiği ve fani benliğin bu hakikat karşısında önemsizleştiği düşüncesini vurguluyor. Gönül, coşkun bir ummana benzetilirken, ruhun aşkla yeşerdiği ve her an, her zerrede ilahi bir sır ve halin tecelli ettiği belirtiliyor. Şair, kalbinin yelkenlerini sonsuzluğa açtığını söyleyerek, dünyevi ve uhrevi kaygılardan azade bir şekilde yalnızca ilahi varlığa yöneldiğini dile getiriyor. Şiirin devamında, şairin içindeki ilahi seslenişin derin yankıları anlatılıyor ve yokluk bilincinde asıl varlığın Allah sayesinde bulunduğu ifade ediliyor. Canın, Vahdet deryasında kaybolma arzusu, ilahi birlik içinde erime ve bütünleşme özlemini yansıtıyor. Şair, aşkın sahibi ve cananın canı olarak nitelendirdiği Allah'tan başka hiçbir hüküm tanımadığını belirtip, kemter bir kul olarak ilahi huzurda durduğunu ve ömrünün baharının O'nun lütfuyla güzelleşmesini dilediğini söylüyor. "Kemter Abdal" mahlasıyla son kıtada ise, şair aşkla yandığını, benliğinden sıyrılıp ilahi kapıya dayandığını ve fani dünyada bir hiç olduğunu, ancak Allah ile var olup O'nda kaybolduğunu ifade ederek tam bir teslimiyet ve yok oluş (fenâ) makamına işaret ediyor.