Varlığın sırrına erdim derinden,
Allah'ın nuruyla doldu cism ü ten.
"Var oldum O'ndan" bu aşkın sesi,
Fani benliğimden geçtim ezelden.
Gönlümde bir umman, coşkun ve deli,
Aşkınla yeşerdi ruhumun yeri.
Her zerrede bir sır, her anda bir hal,
Sonsuzluğa açtım kalbimin yeli.
Ne dünya ne ukba, bir tek sen varsın,
Bir nida ki derunu bende yankısın.
Yoklukta varlığı buldum sayende,
Vahdet deryasında kaybolsun canım.
Ey aşkın sahibi, ey cananın canı,
Senden gayrı yoktur bu gönlün fermanı.
Kemter kulun oldum, divan durdum,
Lütfunla bezensin ömrüm baharı.
Kemter Abdal oldum, aşkınla yandım,
Benliğimden sıyrılıp kapına dayandim.
Bu fani dünyada bir hiçim ancak,
Seninle var oldum, sende kayboldum.
Kayıt Tarihi : 23.4.2025 22:11:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiir, derin bir tasavvufi aşk ve teslimiyet temasını işliyor. Şair, varlığının sırrına derinden vakıf olduğunu ve tüm benliğinin Allah'ın nuruyla dolduğunu ifade ediyor. "Var oldum O'ndan" şeklindeki aşkın seslenişi, yaratılışın ilahi kaynaktan geldiği ve fani benliğin bu hakikat karşısında önemsizleştiği düşüncesini vurguluyor. Gönül, coşkun bir ummana benzetilirken, ruhun aşkla yeşerdiği ve her an, her zerrede ilahi bir sır ve halin tecelli ettiği belirtiliyor. Şair, kalbinin yelkenlerini sonsuzluğa açtığını söyleyerek, dünyevi ve uhrevi kaygılardan azade bir şekilde yalnızca ilahi varlığa yöneldiğini dile getiriyor. Şiirin devamında, şairin içindeki ilahi seslenişin derin yankıları anlatılıyor ve yokluk bilincinde asıl varlığın Allah sayesinde bulunduğu ifade ediliyor. Canın, Vahdet deryasında kaybolma arzusu, ilahi birlik içinde erime ve bütünleşme özlemini yansıtıyor. Şair, aşkın sahibi ve cananın canı olarak nitelendirdiği Allah'tan başka hiçbir hüküm tanımadığını belirtip, kemter bir kul olarak ilahi huzurda durduğunu ve ömrünün baharının O'nun lütfuyla güzelleşmesini dilediğini söylüyor. "Kemter Abdal" mahlasıyla son kıtada ise, şair aşkla yandığını, benliğinden sıyrılıp ilahi kapıya dayandığını ve fani dünyada bir hiç olduğunu, ancak Allah ile var olup O'nda kaybolduğunu ifade ederek tam bir teslimiyet ve yok oluş (fenâ) makamına işaret ediyor.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!