Aşkın Son Hali Şiiri - Nesrin Yıldırım

Kirlettiklerini çıkartıyorum üstümden.
yiliklerin yıkılıyor üstüme.
Sövüyorum sana, utanarak dilimden.

Burası kış, açmaz ektiğin bu çiçekler deyip,
Elimle ektiğim çiçekleri koparıp kökünden,
Bütün bahçelerimi talan ettin,
Bunun adına da iyilik dedin…

Sonsuz bir küskünlük,
Hiç geçmeyecek bir kırgınlık,
Başka hiçbir anlama denk düşmeyecek, anlamını hiç yitirmeyecek bir nefret…

Vazgeçtim bu sevmelerden.
Vazgeçtim aşklardan.
Değil mi ki gözü bağlı aşkların
Değil mi ki sevdalar satılmış üç kuruşa
Değil mi ki herkes düşmüş uçkurunun peşine
Değil mi ki artık yok değeri sevmelerin
Değil mi ki dilimi kesip, kelimeleri katlettin…
Vazgeçtim bu aşktan.

Bir aşkı yok edecek kadar güçlüydü
Ellerimin arasına bıraktığın,
Dudaklarımın arasından içime salıverdiğin,
Yalancı, hilekâr, sahtekâr sevişmelerinin ardında bıraktığın izler…

Değil mi ki korkuların gölgesini düşürdün peşime,
Vazgeçtim bu aşktan.

Bir suskunluk düşürdünki dilime sorma…
Bir acıki bu, içimdeki çocuğu büyümeye zorlayan…
Bir yalnızlıkki bu, tüm kalabalıklar tenha…

Değil mi ki vazgeçirdin beni aşklardan,
İçi boş çerçevelere sığamayan, yalnızlıklarının suretlerini as duvarlarına…

Bir bekleme odasındaki bekleyiş kadar sonsuz bir yalnızlık…

Sen ki;
Bir bayram sabahı çıka gelmiş, beklenen gibi
Ve
Çocukluğumdaki kırmızı pabuçlar kadar kıymetli,
Annemden izi kalan göbek çukurum kadar mucizevî,
Bir aşktın sen…

Dinlemeli,
Anlamalı,
Ve bilmelisinki, artık seni özlemek istemiyorum…
İçimden git,
İçimi sil,
Kalbimi sil,
Aklımı sil,
Ve artık git lütfen…
Her şeyi silip öyle git.

Hak etmediğin bir güzellik biçmiştim sana,
Kalbimi bağışlamıştım,
Ellerimi bağlamıştım eline
Hayallerimi geçirmiştim yorganına, ipek kumaştan
Yatağına bırakıvermiştim düşlerimi,

Bir kadın,
Bir insan,
Bir aşk,
Paramparça…
Parçalarım saçılıyor etrafa,
Biri ayağının dibine düşüyor, fark etmiyorsun.
Bastığın yerde seni kanatacak bir parçam, ayağının izini takip eden…

Emanet etmiştim sana, üzerimden çıkartıp başucuna koyduğum eli bağlı umutlarımı
Bağlanmıştı sana bir kere
Tüm bağlarını koparttın umutlarımın
Senle aramda ne varsa kopartıp attın zaten.

Sana ne kolaydı, ne kolaydı aşktan etmek birini...

İnandım, öyle ki hiç utanmadım çıplaklığımdan,
Güvendim, öyle ki hiç şüphe etmedim ellerimi tutan ellerinden,
Sevdim, öyle ki hiç hesap etmedim ölümü,
Öyle ki katıksız sevdim seni.

Oysa sen, ucuz bir aşk romanının paragraf aralarına sıkıştırdın beni…

Sen bu aşkı çok ucuza sattın,
Peşkeş çektin kalbimi, yitirdiğin iyi yanlarına..

Ben seni seviyorum derken, çok samimiydim.
Şimdi senin samimiyetsizliğinin peşinde değilim,
Peşine düşecek ve düşürülecek bir düşüm daha yok…

Bir aşka yetecek ve bir aşkı yok edecek kadar gözyaşım var şimdi…

Değilmiki sende herkes gibi oldun...
Vazgeçtim bu aşktan…

Sen düş’tün, ben düştüm…