Aşkın Sessizliği Şiiri - Ahmet Nejat Alp ...

Sen nesin?
Bir çöl duası mı yoksa içime gömülen sır mı?
Hangi dilin yorgun susuşusun,
Hangi kalbin susturulmuş ezberisin?

Ve ben,
Sensizliğin kıyısında savrulan bir yaprak,
Her gece yüreğimde bir fırtına,
Sessizliğin içinde kaybolan bir hayal,
Senin adını fısıldayan sonsuz bir nazım.

Bir yanım cehennem, diğer yanım cennet,
İçimde saklı kor, sönmeyen bir meşale.
Gözlerimde yaş değil, yangın var, kül var,
Kelimeler boğulur, suskunlukla sarmaş dolaş.

Aşkın kör kuyusunda kaybolan ben,
Sularında boğulmuş umutların gürültüsü.
Bir sessizlik çığlığı, kalbimde yankılanır,
Ve yine de beklerim, sensizliğe inat yaşarım.