bir şehir kadar sevdim seni
kaldırımlarında adımlarım kaldı
rüzgâr saçlarını savururken
ben bir tütsü yaktım yalnızlığıma
gözlerinin…
gecenin tam ortasında bir isyan gibi parlar
ve ben içime çökmüş bir martı sesiyim
dönemem sana ama gidemem de
biliyor musun
aşk bazen yağmur sesi kadar hüzünlüdür
biraz toprak, biraz veda, biraz da sen kokar
sonra ben seni
bir film sahnesinde unuttum galiba
oyuncular dağıldı
ama replik hâlâ aklımda:
“kal, çünkü gitmek seni eksiltir”
ve ben
her sabah seni yeniden unuturken
aynı kelimeyle uyanıyorum:
aşk.
Aşk
Kayıt Tarihi : 21.10.2025 21:02:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!