Bir kadeh kaldırdım göğe,
ey sevgilim, senin gözlerinin ışığına…
Şarap değil içtiğim,
dudaklarının hatırası,
özlemin yakıcı alevi.
Gecenin kadife örtüsünde
rüzgâr fısıldıyor adını,
çınarlar eğiliyor,
sanki bizden yana dua ediyor.
Aşkın şarabı sarhoş etti vücudumu
ama bu sarhoşluk ölmez,
her damlası Eylül'de sararan yaprak gibi
kalbime düşüyor, iz bırakıyor.
Sana koşmak isterim,
yağmurla ıslanmış sokaklarda,
her adımımda içimde çoğalan
o sonsuz şarkıyı söylemek için.
Ve bil ki sevgilim, bu şarabın kadehi
asla boşalmaz; çünkü sen varsın,
çünkü aşk, ölümsüzdür.
Aşk
Kayıt Tarihi : 1.10.2025 21:40:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!