Zamansız Aşkın Şahitleri

Ey cananım,içimdeki gönül yangını kime ?
Elem-i aşkımı sevmişim ezelden beri
Geceler suskun,yıldızlar tanıkken bize
Kör cihanda bulmuşum seni

Yıllar geçse de durmayan bu sevda
Rüzgar misali sürükler seni bana
Gözlerimde belirir ışığın rengi
Kül olmuşum ben aşkınla tılsımlı gibi

Ressamların fırçasıyla bezendiği tablolarda
Ben varmışım yalnız başıma bu yolda
Dudaklardan gitmeyen hecelerin
Söndü ansızın,sol yanı çaresiz

Kalbimin en sıcak sığınakları yoğrulmuş sana
Her zerremde serdarım,her cefamda zerhanım
Çıkmaz yollarda tek kapım,fani olan gözyaşlarım
Kavuştu nihayetinde deniz kum misali
Şahitlik ettiler her ana,sessizce akan zamanlar gibi...