Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Şimdi herşeyin ertesi...
İçsel çatışmaların ateşkesi...
Terkedilmiş satırlarda
Toz çökmüş dizelere...
Bomboş yıkılmış
Kırık dökük caddelerde gezer gibi
Sulh gelmiş
Ama duman tütmekte...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta