Aşkın Özü Şiiri - Sinan Bayram

Aşk, bir sözcük değil, bir sessizliktir,
Kalbin kendi kendine düşündüğü andır.
İki ruh birbirine değdi mi,
Evren susar, zaman kendini unutur.

Biz, bir anın iki ucuyuz belki;
Sen doğarken ben batıyorumdur.
Ama her gece aynı yıldızın altında,
Birlikte yanıyoruzdur farkında olmadan.

Aşk, varlığın aynasında yanan bir gözdür,
Gören de odur, görünen de.
Ben seni sevdikçe kendimi bulurum,
Ve kendimi buldukça — senden geçerim.

Sevmek, sahip olmak değildir aslında,
Birini özgür bırakıp onunla kalabilmektir.
Aşk, “ben”in ölümü, “biz”in doğumudur,
Ve o doğumda evren yeniden başlar.

Belki Tanrı da âşık oldu bir gün,
Ve biz o aşktan yaratıldık sessizce.
Onun için her kalp,
Biraz cennet, biraz yanılgıdır dünyada.

Sinan Bayram