Düş kırıklarını hibe ettim mevsime zaten mevsim çoktan kefildi sinemde sakladığım ne ise ve kimliğimin rüzgârıyla coştum ve tozuttu mevsim aslında tozu dumana katan içimdeki berduştu en çok da canı yanan ve en çok sevip de acıyı çekerken işin ilginci kabullenmişken bunca acıyı ve karşılıksız aşkın kırbacını. Ne tek kişiydim ne de çoğul üstelik bilinen aşklardan değildi çektiğim ve hunharca sevdim sadece sevdim ve kendime o zulmü reva gördüm belli ki solacak bir çiçekten çok öteydi ne zamanki yazmaya dursam ruhumda kanatlanan ve yüreğimde saklı devasa evren ve sonsuz rahmet.
Misafiri olduğum dünyanın da hümayunu iken aşk
Derdest olmuş gün ışığı
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta