Yorgun ruhumun korkulara sarıldığı anların halaylarındayım
Dağınık gönlümde aşk alabora, yaşamın tam merkezindeyim
Solgun bakışlarıma kırık dökük anılar, mevsimlerin sonundayım
Susmuyor içimdeki yetim şiirler, kundaksız sevilerin seherindeyim
Suskunluk telveli insanları taşıyor tramvaylar, yorgun yüzlerde kırık parçalar. Durmaksızın ilerleyen anların raylarında eskimiş aşınmışlıklar. Aynı yer, aynı duraklardan geçiyorum, bir dolu, bir boş koltuklar. Kapılar açılıp kapanıyor umuda heyhat, kaybolan günlerin terkisinde kimi mutlu, kimi de mutsuz insanlar.
Sevdanın ateşi eğer
Her an yanıbaşımda yatmasaydı
Ben bu yükü taşıyamazdım
Sevinçlerime biraz hüzün katan odur
En çaresiz anımda
Issız bir dere kenarını
Devamını Oku
Her an yanıbaşımda yatmasaydı
Ben bu yükü taşıyamazdım
Sevinçlerime biraz hüzün katan odur
En çaresiz anımda
Issız bir dere kenarını