Örtün aşkın mezarını, çıkmasın.
Yandı gönül, yeter! çile ekmesin.
Ağlayınca sema, yağmur düşünce,
Aşıkların gözünden kan akmasın.
Yerden göğe, kıştan yaza inerler.
Özüm özüm yanıp, semah dönerler;
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
